eskitme mutfak yemek masası, ahşap masa sandalye

Yemek odası, bir evde, apartman dairesinde, okulda vb. öncelikle yemek yemek için (kahvaltı, öğle veya akşam yemeği) ayrılmış bir odadır, ancak yemek zamanlarının dışında başka etkinlikler de olabilir. Çoğu insan yemek yerken oturmayı sevdiğinden, yemek odası tarihsel olarak yemek masaları ve sandalyeleri içeren mobilyalar içeriyordu.

Genel olarak, tarih boyunca, üst sınıfların binaları, tasarımın ayrılmaz bir parçası olarak amaca yönelik olarak inşa edilmiş yemek odalarına (hatta ziyafet salonlarına) sahip olma eğilimindeydi: yoksul ve alt-orta sınıflarla ilişkili binalar genellikle yoktu. Bu ikinci tiplerin yemek odalarına sahip olmalarının tek nedeni, daha sonraki dönemlerde, ya dönüşüm ya da genişletme yoluyla daha sonraki sakinler tarafından eklenmeleriydi.

Tarihsel gelişim
Kaleler, konaklar ve hükümet odaları, siyasi, ulusal ve uluslararası alanda önde gelen şahsiyetleri eğlendirmek için kullanılan büyük yemek odalarına sahip olabilir. Bu türün tipik örnekleri, 1622'de Inigo Jones tarafından tamamlanan Londra'daki Ziyafet Evi gibi hükümet binalarının büyük odalarıdır. Hampton Court gibi bazı saraylarda, son 500 yıldır kralların ve kraliçelerin saray mensuplarıyla yemek yediği ve ileri gelenleri ağırladığı 270 kişilik bir ortaçağ yemek salonu bulunur.

Saksonya ve orta çağda, bir yemek odasına sahip olmak, kraliyet ailesinin veya büyük bir salonda yemek yiyen üst sınıfların koruyucusu olurdu. Orta sınıfın çoğunluğu için, tek odalı salon evinin hakimiyeti göz önüne alındığında, yemek yeme, uyuma, dinlenme ve sosyalleşme işlevleri aynı mekanda gerçekleşecekti. Açık ocak bir tuğla baca ile kapatıldığında ve evin bir ucunda bir mutfak alanı göründüğünde bile, yemek için ayrılmış bir oda olması muhtemel değildi.

Soyluların yemeklerini büyük bir salonda değil, daha samimi bir ortam sağlayan salonda yeme alışkanlığının yemek odasının oluşmasına yol açtığı düşünülmektedir. Bu, büyük salonun önemli durumlar için ayrılmasına izin verdi.

Resmi yemek genellikle hali vakti yerinde olanların imtiyazıydı ve bu, birçok zengin ailenin abartılı akşam yemeği partileri düzenlediği Gürcü İngiltere'sinde kesinlikle böyleydi. Birçok şehir evinde, büyük yemek masaları ve önde gelen ustalar tarafından yapılmış sandalyeler ile eğlence için büyük odalar bulunurdu. Yemek odası (bitişik bir kahvaltı salonuyla birlikte), genellikle evin zemin katında bulunur ve bodrum mutfağına bir zil veya konuşma tüpü ile bağlanır.

Erken Viktorya dönemi yemek odası, Gürcü geleneğini, şömine ve çevresi, dikdörtgen masa ve sandalyeler ve ağır perdeler ile sade bir şekilde dekore edilmiş bir oda olma geleneğini takip etti. Ancak birkaç yıl içinde bu, Viktorya dönemini simgeleyen mobilya, şömine, kumaş ve dekorasyona daha ağır ve gösterişli yaklaşıma yol açacak. Sadece çok büyük evlerde ayrı bir yemek odası olurdu. Orta sınıf aileler için, yemek genellikle sabah odasında yapılırdı - kahvaltının yapılacağı yer olduğu için bu şekilde adlandırılırdı, ancak aynı zamanda genel bir yemek ve aile eğlence alanı olarak da işlev görürdü.

Tipik olarak, daha büyük evlerde ayrı bir yemek odası bulunabilir ve akşam yemekleri ve akşam yemeği partileri için kullanılırdı. Viktorya dönemi ev düzeninde yemek odası (oturma odası ile birlikte) evin en önemli odalarıydı ve misafirlerin ağırlandığı yerlerdi. Gerçek Viktorya dönemi dağınıklığı tarzında, bol miktarda sandalye, kanepe ve/veya kanepe, büyük ve küçük masalar (bir yemek masası ve bir büyük orta masa dahil), şifonyerler ve dolaplar içerecektir. Yeni üretim tekniklerinin hızlı gelişimi sayesinde mobilyalar çok çeşitli dönem tarzlarında olacaktır. Genel tat, peluş, rahat bir konfor içindi.

Ayrı bir yemek odası fikri, 20. yüzyılın başlarına kadar devam etti, ancak Viktorya dönemi akşam yemeği partisi alışkanlığı Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra azaldı.

Savaşlar Arası dönemin ev düzenleri hala resmi bir oda kullanımını gösteriyordu: 1920'lerin ve 30'ların standart bir yarı müstakil evinde tipik olarak zemin katta, bahçeye bakan ve sokağa bakan misafir odasının arkasında ayrı bir yemek odası bulunuyordu. Büyük olasılıkla gerçek ve reprodüksiyon antika mobilyaların bir kombinasyonu ile döşenecek ve bir delft raf sporu yapacaktı: süs eşyaları, çini vb. görüntülemek için odanın etrafında yüksek seviyede uzanan dar bir raf.

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, konut yerleşim planlarına yaklaşım çok daha az resmi hale geldi ve mevcut alanın daha esnek bir şekilde kullanılması arzusunu gördü. Savaşlar arası dönemdeki evlerin formalitesi çoğunlukla terk edildi ve resmi yemek odasının yerini günlük tipte bir aile odası aldı.